Verkeerschaos op 24 maart in Schelle: N-VA hekelt gebrek aan proactief beleid tijdens gemeenteraad

Tijdens de gemeenteraad van donderdag 27 maart kwam N-VA-fractieleider Chantal Jacobs tussen over de gevaarlijke verkeerssituatie die zich voordeed op maandag 24 maart naar aanleiding van een knip vanaf het rondpunt Fabiolalaan/ Provinciale Steenweg richting Niel. Door deze ingreep werd al het verkeer plots omgeleid via de Tolhuisstraat, Laarhofstraat en Wullebeekstraat – met ernstige verkeersproblemen tot gevolg.

Volgens Jacobs waren de gevolgen verregaand: ontoegankelijke straten, vastgereden voertuigen, beschadigde wagens, vrachtwagens dwars over de weg en een acute belemmering van hulpdiensten. Ze stelde dan ook de vraag waarom het gemeentebestuur er niet in slaagt om bij geplande werken proactieve maatregelen te nemen om dergelijke situaties te voorkomen. “Dit is levensgevaarlijk. Niet alleen stond verkeer vast, maar ook hulpdiensten stonden vast en konden het centrum van Schelle niet bereiken via deze cruciale toegangsroute vanuit Niel en Boom,” zei Jacobs tijdens haar tussenkomst.

De meerderheid erkende dat ze “iets hadden gelezen” over problemen, maar gaf toe dat er verder geen onderzoek of actie door hen is op gevolgd. Burgemeester Rob Mennes reageerde dat “politiediensten zijn daar wel geweest” en beweerde dat de bewoners op de hoogte waren gebracht. Uit bevraging door de N-VA blijkt echter dat dit in realiteit niet het geval was: er werd enkel via sociale media gecommuniceerd, een kanaal dat een groot deel van de bewoners – in het bijzonder oudere inwoners – niet of nauwelijks volgt. Bovendien verandert dat niets aan het feit dat er geen parkeerverbodsborden werden geplaatst, noch enig toezicht of sturing werd voorzien, door het huidige bestuur, bij de start van de werken.

Jacobs reageerde scherp: “Het is niet voldoende dat diensten ter plaatse gaan als het kwaad al is geschied. De vraag is waarom er geen structurele aanpak komt om dit soort scenario’s te vermijden, zeker gezien het feit dat gelijkaardige situaties zich al meerdere keren voordeden bij eerdere werken.”

De ernst van de situatie werd bevestigd door verschillende vaststellingen in de getroffen wijken. In de Laarhofstraat stonden aan beide zijden wagens geparkeerd, waardoor er nauwelijks doorkomen aan was. De Wullebeekstraat, nochtans een van de bredere straten in de buurt en logische omleidingsweg, stond op bepaalde momenten alle verkeer even stil doordat bewoners niet op de hoogte waren van de gewijzigde verkeerssituatie en dus ook daar verschillende voertuigen van bewoners die ongewild het vlot verkeer belemmerden. Hier werden geen parkeerverbodsborden geplaatst en er werd ook geen briefje bedeeld, de enige communicatie beperkte zich tot sociale media.
Wat gaat dit geven als ook de Wullebeekstraat en Laarhofstraat binnen afzienbare tijd zullen heraangelegd worden en hierbij een pak smaller zullen worden?

Er werden geen fysieke verkeersborden geplaatst om bewoners of hulpdiensten tijdig te waarschuwen. Volgens Jacobs een fundamenteel falen: “Als hulpdiensten zich vastrijden omdat ze niet op de hoogte zijn van een knip, is er sprake van een veiligheidsrisico. Een omleiding door smalle woonstraten zonder enige verkeersmaatregelen of waarschuwing is onverantwoord.”

Ze benadrukte dat een omleiding van een drukke verbindingsweg zoals de Fabiolalaan enkel kan via straten die dan ook effectief vrij zijn gemaakt. Dat was hier niet het geval. Het omrijden via alternatieve wegen zoals de Tuinlei is bovendien onrealistisch in dringende situaties, zeker voor interventiewagens.

Jacobs besloot haar tussenkomst met een duidelijke oproep aan het bestuur: “Voorzie in een proactief beleid met duidelijke communicatie, signalisatie én coördinatie met de hulpdiensten. Dit had erger kunnen aflopen.”